Donderdagavond 17 december. Kerstborrel met alle collega's. Gezellig! De weergoden hebben zelfs voor sneeuw gezorgd en de boerenkool met worst ruikt verrukkelijk. Helaas kan ik er maar kort van genieten want ik heb last van prioriteitsdruk. Al na een half uur sluip ik er sneaky vandoor, vlak na de toespraak van directeur Frits.
Niks mis met mijn loyaliteit naar het Museum hoor - maak je vooral geen zorgen - maar uitgerekend deze avond debuteert mijn dochter als actrice. En uiteraard op een onmogelijke tijdstip: 18.15 uur. Wie verzint zoiets?
Gevolg is wel dat ik mijn persoonlijk fietsrecord verbeter. In 30 minuten been ik me een weg door de vrieskou richting de Bethelkerk in Vlaardingen. Nog net op tijd tuimel ik de overvolle kerk binnen. Geen idee wat Loes gaat spelen. Ze deed er heel geheimzinnig over. Maria, een herder, een schaap? Joost mag het weten. Na tien minuten volgt echter de verlossing. Plots houdt het publiek de adem in; het voelt dat er iets belangrijks gaat gebeuren. En ja hoor, daar is ze: Loes, tien jaar, in een glansrol als een van de vijf wijzen (basisschool 't Ambacht gaat voor een vrijzinnige interpretatie van het kerstverhaal). Uiteraard speelt Loes de sterren van de hemel. Die voordracht! Die mimiek! Die overacting! Briljant! Carice van Houten is er een meelijwekkende amateur bij. En natuurlijk is iedereen het met mij eens.
Denk ik.
Dit historische acteerdebuut had ik voor geen goud willen missen. Mijn schuldgevoel over een half meegemaakte museumborrel smelt weg als sneeuw voor de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten