Tweeëntwintig kleuters keken Koos Matroos met grote ogen aan.
“Dat is te moeilijk voor ons hoor”, reageerde een schattig meisje met vlechtjes, “Dat begrijpen wij niet.”
Altijd weer verrassend hoe oprecht kleuters reageren.
Acteur Rob Musters probeerde afgelopen woensdag een nieuwe variant van zijn kleuterprogramma “Koos Matroos” uit. Normaal speelt deze muzikale les zich af aan boord van marineschip De Buffel, maar gedwongen door bezuinigingen vertrekt De Buffel binnenkort uit de Leuvehaven, dus die vlieger gaat niet meer op.
Gelukkig is Koos Matroos ook leuk zonder Buffel. Althans, dat hoopten we. Een try-out moest het bewijs leveren. Vandaar dat onze bezoekers afgelopen woensdag een sliert kleuters van OBS De Margriet achter Koos aan konden zien huppelen. Eindbestemming was onze tentoonstelling ‘Geen Zee te Hoog’, een echte museumtentoonstelling met mooie scheepsmodellen en prachtige schilderijen, maar met weinig interactie.
Niet geschikt voor kleuters?
Wél als je het kielzog van Koos Matroos bevaart. Koos toonde de kleuters de schepen van zijn zeevarende voorvaderen en beduvelde zijn jonge publiek met sterke verhalen in vloeiend visserslatijn. En de kinderen? Die slikten alles voor zoete koek. Na vijf scheepsmodellen, een enorm 17de eeuws schilderij en een maquette van een scheepswerf, vond Koos het welletjes. De kinderen moesten nu zelf maar ‘s aan de bak. Met echte instrumenten voerden ze een hoorspel op, vlak naast ons beroemde Mataro-model. Gewoon tussen het publiek. Een chaotische, maar o zo muzikale potpourri was het resultaat.
Na afloop wees Koos nog even op een mooi scheepsmodel in de hal.
“Kijk, op zo’n soort schip heeft de opa van mijn opa nog gevaren.”
“De opa van je opa?”, vroeg hetzelfde meisje weer.
“Ja, begrijp je wel?”
“Nee, maar dat geeft niet hoor. Ik vind jou toch lief.”
Waarop ze Koos spontaan een kusje op de wang gaf.
