Slechts 3.000 jaar oud

Opeens stond ik gisteren oog in oog met de oudste boot ter wereld; kwestie van slechte voorbereiding. Samen met projectleider Lucie Kuipers en marketeer Judith Freijser bezochten we het Drents Museum in Assen. Dat museum - aan de rand van de ons bekende wereld - had immers twee jaar geleden een ongelooflijk succesvolle China-tentoonstelling. Go China! trok maarliefst 354.105 bezoekers. Dat had natuurlijk alles te maken met de veertien onweerstaanbare manshoge soldaten uit het terracotta leger van Xi'An, maar ook met een uitstekende projectplanning. En aangezien wij volgend jaar ook een expositie over China openen, leek het ons aardig de kunst af te kijken bij de Drentse collega's. We werden hartelijk ontvangen door Ellen ter Hofstede en Else Gerritsen en raakten prompt geïnspireerd.

Na afloop van het gesprek gunden we ons nog een kijkje in het museum... en daar gebeurde het dus. Daar werd ik overrompeld door de kano van Pesse, een 10.000 jaar oude boomstamkano. Toevallig had ik hem onlangs nog aangehaald in het lesmateriaal over onze eigen (fragment van een) boomstamkano. Ik wist dat 's werelds oudste vaartuig in Drente was opgegraven, maar had geen idee dat hij zich in het Drents Museum ophield. 10.000 jaar oud! Mind you, daar is onze 3.000 jaar oude kano een jonkie bij. Respect!

Het is dat de trein richting beschaving wachtte, anders had ik nu nog in Assen staan kwijlen.


(bovenstaande foto komt overigens van www.cultuurwijzer.nl)

Saahaai!

Een doordeweekse ochtend. De Van Herkjes zitten vredig aan het ontbijt. Vanuit het niets poneert dochter Loes (9) een stelling: “Geschiedenis is saahaai!”
“Vind je dat echt?”, vraag ik lichtelijk geschokt. Dit kan ze toch niet menen? Mijn bloedeigen dochter, drager van de helft van mijn genen.
“Maar Loes”, werp ik tegen: “geschiedenis is toch boeiend? Er komen heel veel paarden in voor.”
Zelf vind ik dat wel een slimme zet. Heel educatief ook! Ik gebruik Loes’ referentiekader als vertrekpunt: ze is gek van paarden. “Boring!”, roept zoon Daan (12).
Niet echt een constructieve bijdrage, maar bij Loes constateer ik gelukkig een ommezwaai.
“Ok, ok, met paarden! Ja, dan is geschiedenis wél leuk…”, geeft ze aarzelend toe.
“Vooral als ze afgeslacht worden in een gevecht!”, zegt Daan met een gemene grijs.
“Dat is zielig!”, roept Loes boos.

Dit jaar willen we met klankbordgroepen gaan werken. Groepjes mensen die een dwarsdoorsnede van ons publiek vormen, aan wie we onze ideeën voor kunnen leggen. Heel zinnig, want vaak ben je als museummedewerker te veel ingevoerd in je onderwerp. Sterker nog, soms zijn we net een stel wereldvreemde freaks. Wat ons opwindt, laat bezoekers dan koud.
Goed idee dus, dat werken met klankbordgroepen, hoewel ik thuis bij het ontbijt vaak denk: “Zo’n klankbord heb ik al lang aan tafel zitten.”

Jonge Goden (2)

Ik voorspelde het al in mijn vorige blog: educators uit diverse Rotterdamse musea hebben zich deze week op de seniorenmarkt geworpen. Boeiende materie. De studiemiddag speelde zich af in het Belasting en Douane Museum, alwaar we in stijl door een oudere heer op koffie werden getrakteerd. Belangrijkste spreker – en gezien haar leeftijd ook een beetje ervaringsdeskundige – was Letty Ranshuysen. Letty runt een onderzoeksbureau dat gespecialiseerd is in cultuurdeelname en snapt dus hoe je senioren naar een museum kunt lokken. Dat kwam ze ons uitleggen. Hoewel de aanwezige educators zich correct probeerden te gedragen, proefde ik toch het nodige onbegrip voor onze oudste doelgroep. Zomaar wat citaten:

“Ze zeuren om koffie.”

“Wij proberen juist om van ze af te komen.”

“Ze bezoeken ons via een arrangement met de Spido, maar eigenlijk hebben ze alleen maar interesse in het toilet. Daarom hebben we het altijd over plas-arrangementen.”

Letty had weinig op met dit onbegrip. Onze neiging om vooral jongeren te pleasen en daarmee – impliciet – ouderen te minachten, vindt ze erg kwalijk. Het Zeeuws Museum noemde ze als voorbeeld van een museum dat misschien in onze ogen heel hip en vernieuwend bezig is, maar ondertussen wel de seniorendoelgroep van zich vervreemdt. Om het gelijk van de senior demografisch te onderstrepen gooide Letty er wat cijfers tegenaan: in 1990 waren er 3,2 miljoen 55-plussers, nu zijn dat er 4,7 miljoen. “Een belangrijk deel van onze bevolking dat recht heeft om te genieten van het culturele aanbod.”, voegde ze er fijntjes aan toe.

Geen speld tussen te krijgen.