Good old De Ruyter

Deze week was het zover: de proefles voor Ranking History vond plaats. De veronderstelling dat kinderen geschiedenis meer zullen waarderen als ze zelf hun favoriete onderwerp mogen uitkiezen, bleek gelukkig te kloppen.
Bedoeling van Ranking History is dat de kids een top 3 kiezen uit een shortlist van 20 maritieme onderwerpen (alle te zien in onze expositie Geen Zee te Hoog) en deze drie keuzes onderbouwen met een jury-rapport. Vervolgens verdedigen de kinderen klassikaal hun keuze. Aan het eind van Ranking History verlaat de klas het museum met een eigen maritieme top 20 .
De kinderen mogen hun top 3 dus geheel naar eigen smaak uitkiezen. Gewoon op gevoel. Tijdens de proefles bleken de kinderen om heel onverwachte redenen tot hun keuze te komen:

- Frenk (11) koos voor de Holland-Amerika Lijn omdat zijn opa ooit voor deze rederij had gewerkt

- Tom Romeyn (11) stemde - omwille van zijn achternaam - op de Romeinse godin Nehalennia

- En twee meiden (beiden 12) kozen simpelweg voor De Boeg – het gedenkteken voor koopvaardijopvarenden die in WO II omkwamen – omdat ze het zo’n mooi monument vonden

Tamelijk verrassende motieven en niet altijd even relevant. Toch bleek deze keuzevrijheid effect te sorteren. Om hun top 3 te jureren maakten de kinderen fanatiek gebruik van de geboden achtergrondinformatie. Sterker nog, ze konden in het afsluitende debat vol vuur over het historisch belang van hun onderwerp vertellen. Wat wil een educator nog meer?

O ja, en weet je wie uiteindelijk de meeste stemmen trok? Good old Michiel de Ruyter.

Dat was dan weer minder verrassend.

Ons kent ons

Deze week heb ik het druk met de laatste loodjes voor Ranking History, het lesprogramma bij Geen Zee te Hoog. De twintig mappen met achtergrondinformatie zijn geschreven, de kinderverhalen geïllustreerd en de hilarische instructiefilm (binnenkort op de website van het MMR) is geschoten. 1 april moet alles zo’n beetje gereed zijn. Daarom heb ik voor aanstaande dinsdag een klas geronseld om de les te testen: groep 8 van basisschool ’t Ambacht uit Vlaardingen…

Vlaardingen?

Ja inderdaad: Vlaardingen. Niks menselijks is mij vreemd. Ik kan natuurlijk de wetenschappelijke schijn ophouden, maar in de praktijk realiseert iedereen zijn projecten door beroep te doen op z’n eigen netwerk. Ook ik dus. Dat regelt net iets makkelijker en geloof me: zo gaat dat in elk bedrijf.

Waarom ’t Ambacht? Tja, dat is dus gewoon de school (maar niet de groep) van mijn dochter. En ik heb meer op te biechten: al het lesmateriaal voor Ranking History werd doorgelezen door een enthousiaste leerkracht (de vrouw van ons Hoofd Collecties) van het Groen van Prinsterer Lyceum in Vlaardingen (mijn voormalige Middelbare School); mijn oude meester uit de vierde klas checkte alle kinderverhalen; en voor de “reclamefoto’s” heb ik dankbaar gebruik gemaakt van mijn puberende zoon en zijn stoere vrienden (zie foto).

Dit jaar zijn we van plan om voor ons museum klankbordgroepen op te zetten. Leerkrachten, bezoekers en misschien zelfs kinderen mogen ons dan helpen bij de ontwikkeling van nieuwe programma’s. Ik beloof hierbij plechtig dat we voor dat doel meer neutrale deelnemers zullen uitkiezen (maar sluit een geringe dosis nepotisme niet op voorhand uit).

Elvis doet leven

Afgelopen Museumnacht werd het Maritiem Museum overlopen door meer dan 7000 enthousiaste bezoekers. Het programma was er dan ook naar: in de centrale hal werd Elvis gereanimeerd door René Shuman; Bollywood-danseressen trokken het publiek massaal de dansvloer op; het spookorkest van de Titanic speelde in blacklight; er was een kennisquiz in de bibliotheek; en gokverslaafden (in spe) boden we een cursus pokeren aan.

Opvallend was de enorme hoeveelheid jongeren. Zoals u weet koesteren wij onze oudere bezoekers, maar tijdens zo’n Museumnacht valt niet te ontkennen dat de gemiddelde leeftijd omlaag keldert. Wel grappig, al dat hippe volk. Toch wil ik via dit blog een hoogbejaarde heer uitroepen tot “Bezoeker van de Nacht”. Hij staat hierboven, ietwat vaag (met dank aan mijn telefoon), afgebeeld, maar in ieder geval is de foto authentiek! Ik kon dit plaatje schieten nadat zijn dochter – ook minstens vijftig plus – mij enigszins beschonken aanklampte. Dat was tijdens het derde optreden van René Shuman, zo’n beetje toen hij Blue Suede Shoes speelde.

“U heeft zeker mijn vader wel gezien!”, riep ze in mijn oor: “89 jaar! En toch nog aan het jiven!”

En inderdaad, vlakbij de balustrade zag ik een ietwat houterig dansende opa die in opperbeste stemming heupwiegde op de maat van wijlen The King. Wat een vitaliteit! Daar konden de meeste jongeren een puntje aan zuigen. Helaas heb ik verzuimd zijn naam te vragen. Dus als u uw vader hierin herkent, laat mij dat dan even weten…

Room with a View

Heb ik al verteld over mijn uitzicht? Ons museum ligt in het centrum van de stad, aan het drukke kruispunt van de Blaak met de Coolsingel. Zodoende ben ik ongevraagd op de hoogte van alle gebeurtenissen in hartje Rotterdam. Onlangs passeerde nog een of andere militaire taptoe en deze zomer mag ik me verheugen op het peloton van de Tour de France. Afgelopen dinsdag was het ook raak. Ik zat net een week achterstallige e-mail weg te werken toen buiten het metalige geluid van een megafoon klonk. De boodschap was iets als:

“Krllglogrh AOW geroel ihef jgeokf ogoee!” (4x)

Het bleek een protesttocht van de FNV te zijn. Geen idee wat de menigte precies probeerde te vertellen, maar kennelijk was verhoging van de AOW-leeftijd het thema. Dat zag men niet zitten. Het betrof voornamelijk oudere heren die zich voor de gelegenheid hadden uitgedost in pijnlijk gele t-shirts.

Grappig. De hele AOW-kwestie is nog zo ver van mijn bed dat ik me er niet echt druk om kan maken. Maar ja, ik heb natuurlijk makkelijk praten met een wereldbaan in een leuk museum met grootstedelijk uitzicht.