Vragen aan Margriet

Binnenkort openen we een mooie tentoonstelling over prinses Margriet. Margriet werd meteen na haar geboorte in 1943 een belangrijk symbool voor de, door de oorlog geplaagde, koopvaardij. Een prinses met een maritiem tintje dus.

Vandaar.

In de tentoonstelling is op subtiele wijze een kinderlijn verweven. Via kindvriendelijke teksten en grappige kijkdoosjes gunnen we kinderen een kijkje in het leven van een echte prinses. Een beetje ontluisterend eigenlijk, want prinses Margriet blijkt gewoon een mens van vlees en bloed te zijn. Ze droeg nooit prinsessenjurkjes, ging gewoon naar school en ontmoette geen prins op het witte paard.
Acteur Geert van Doorn zal, in de rol van adjudant van de prinses, kinderen rondleiden door de expositie. Waarschijnlijk weet hij de meeste vragen over Margriet wel te beantwoorden, maar gelukkig kan hij de moeilijkste doorspelen aan de prinses zelf. De kinderen beëindigen de rondleiding namelijk met het schrijven van een brief aan Margriet. Die brieven, en uiteraard ook de antwoorden, zijn straks in de tentoonstelling te zien.

Een tijdje terug vroegen we twee schoolklassen om alvast wat brieven te schrijven opdat we de tentoonstelling niet met lege vitrines hoefden te openen. Dat leverde leuke vragen op:

Kunt u het paleis uit zonder gefotografeerd te worden?

Wat wou u vroeger worden?

Zou u ook wel eens een gewone mevrouw willen zijn?

Hoe was uw kindertijd? Had u altijd jurken aan of ook wel eens een rok of broek?

Benieuwd naar de antwoorden? “Prinses Margriet, Boegbeed van de Koopvaardij” loopt van 2 juli tot 9 januari 2011.

illustratie: Michiel Moormann

Graffiti

Graffiti...
Eigenlijk heb ik er een hekel aan. Het hormonaal afbakenen van je territorium vind ik eerder dierlijk dan esthetisch, maar soms, heel soms, weet een tag een snaar te raken. In die zeldzame gevallen neem ik de moeite om zo’n piece vast te leggen. De bovenste foto maakte ik bij station Vlaardingen Centrum en die eronder, een verbazingwekkend subtiele, komt uit Arnhem.
Van een heel andere orde is de graffiti op de onderste foto. Kennelijk had de kunstenaar behoefte om een boodschap achter te laten op de, toch zo verzorgd vormgegeven, schutting die de verbouwing van onze entree camoufleert. Bepaald geen mooi plaatje. Waarom vind ik deze tag dan toch de moeite waard?

Wel, ten eerste omdat het schuttingtaal is die geen schuttingtaal is. In tegendeel, het tekstje zet je juist aan het denken. Is de zender een allochtoon – daar lijkt het gebrekkige Nederlands op te wijzen – en zou hij werkelijk op achtjarige leeftijd ons museum hebben bezocht? Is het kortom een autobiografische tag? En zo ja, wie is de afzender?

Ten tweede vind ik het leuk dat het tekstje zo kernachtig ons museum typeert: achter de schutting gebeurt kennelijk iets met scheepsmodellen en je kunt er ook leuke dingen doen, modelscheepjes maken bijvoorbeeld.

En ten derde is het tekstjes natuurlijk gewoon grappig bedoeld. Een beetje flauw, maar goed genoeg voor een glimlach.

De bouwschutting wordt begin juli gesloopt.

Onwillige scheepshond

Afgelopen woensdag moest ik naar Sjaak. Sjaak de Scheepshond.
Sjaak is het leidfiguurtje in een nieuwe les voor groep 1 tot en met 4 en gaat figureren in een prentenboek waarin terloops allerlei maritieme begrippen worden geïntroduceerd. In zo’n geval kun je een illustrator vragen om een geheel nieuwe Sjaak uit te tekenen, maar het is natuurlijk veel leuker als Sjaak ook echt bestaat.
En dat doet-ie.
Ik kwam Sjaak tegen tijdens een wandeling langs de Vlaardingse haven. Hij blafte me toe vanaf een oude zeillogger. Via de havenmeester kwam ik in contact met Sascha, Sjaaks baasje.
“Sjaak is een teefje en ze heet Esin”, vertelde ze toen ik haar opbelde.
“O dat geeft niks. Ze ziet er leuk uit en jullie schip past ook mooi in het verhaal”, stelde ik haar gerust.
Daarna maakten we een afspraak om Sjaak te fotograferen. Dat vond Sascha natuurlijk erg leuk.

Ik wist illustrator Michiel Moormann te strikken voor de fotografie. Het leuke aan zijn stijl is namelijk dat hij werkt met plak- en knipcollages van gefotografeerde en getekende elementen.
Perfect voor onze "echte" Sjaak.
Op de fiets togen we naar Vlaardingen. De fotosessie werd een amusante beproeving. Sjaak blaft altijd stoer naar mensen op de kade, maar bleek als de dood voor fototoestellen. Vandaar dat hij zich ietwat onprofessioneel opstelde. Zei Sascha “Lig!” dan ging Sjaak staan. Bij “Zit!” draaide hij zich snel om. En “Hier!” werd opgevat als “Ga!”. Gelukkig liet Sjaak zich uiteindelijk lijmen met plakjes worst, waarna het toch nog een geslaagde fotosessie werd.

Hou dit blog vooral in de gaten; zodra de eerste illustraties van Sjaak gereed zijn, zal ik ze posten. Bovenstaande foto maakte ik zelf tijdens mijn eerste ontmoeting.