Schuw nooit geweld.
Althans, als het om geschiedenis gaat. Interesse voor het verleden roep je namelijk niet op met alledaags gezwoeg achter een ploeg of spinnenwiel, nee, het gaat om veldslagen, belegeringen, heldendaden, terechtstellingen, natuurrampen...
Als opwarmertje natuurlijk.
Vorige maand werd Geen Zee te Hoog afgebroken, onze tentoonstelling over de hoogte- en dieptepunten uit de Nederlandse maritieme geschiedenis. Daarmee kwam ook een einde aan het lesprogramma ‘Ranking History’ waarin leerlingen aan de slag gingen met hun favoriete maritieme onderwerpen. Ze konden kiezen uit een ‘shortlist’ van twintig thema’s. Welke onderwerpen spraken het meest tot de verbeelding?
1: Vikingen
(16,3%)
2: Willem
IJsbrandsz Bontekoe (11,35%)
3: De Watersnoodramp
(10,64%)
4: Slavernij
(10,64%)
5: Michiel
de Ruyter (9,9%)
Een tamelijk
gewelddadig en op z’n minst “dramatische” top vijf. Sterker nog, vredige
onderwerpen over stoomvaartpionier Röntgen, het Romeinse kanaal van Corbulo, de
Hanzesteden en een prehistorische kano werden nauwelijks gekozen. Sensatie
bleek dé katalysator voor historisch enthousiasme. Logisch natuurlijk, want
volgens leerlingen is Michiel de Ruyter gewoon een “vette gozer” en zijn Vikingen “lauw” (mét “coole” wapens).
“Wij spelen soms ook met neppistolen en dit heeft daar best wel mee te maken”,
aldus Ard en Jan-Jaap (groep 7). De Ruyter heeft gewoon “awesome zeeslagen”
meegemaakt, vonden Pim, Gregory en Hussain (5 havo). Oppervlakkig? Absoluut,
maar na afloop konden de jongens wel vertellen over de Akte van Navigatie,
Lodewijk XIV, de gebroeders De Witt en stadhouder Willem III. En belangrijker
nog: de museumles had ze geboeid. Kortom, geweld loont.
Daarmee wil
ik natuurlijk geen afbreuk doen aan het belang van het alledaagse, maar om
interesse voor ‘gewone’ geschiedenis te kweken, kun je maar beter met sensatie
beginnen. Je krijgt immers pas oog voor de scheepsjongen als je beseft dat
Michiel de Ruyter er een geweest is.
