Genieten van een vervlogen uitzicht

Een frisse duik in het verleden, daar ben ik nooit vies van geweest. Afgelopen maand kon ik wat dat betreft mijn lol op. Samen met enkele collega’s zette ik Maritiem Museum To Go op poten, een digitale rondleiding door de Rotterdamse havenstad voor smartphone-adepten.
Het principe van Maritiem Museum To Go is even leuk als simpel. Bezoek je appstore, download de gratis MuseumApp en je kunt aan de wandel. De MuseumApp biedt een hele reeks thematische stadswandelingen. Voornamelijk van musea in Amsterdam, maar nu dus ook – primeur! - in Rotterdam. Zo’n route via de MuseumApp is in feite de opvolger van het beduimelde kopietje met stadswandeling dat nog steeds bij menig VVV te krijgen is, maar dan veel leuker en veel hipper…
Zei de educator bescheiden.
En terecht, want Maritiem Museum To Go biedt veel meer dan de gemiddelde stadswandeling. Ten eerste vind je dankzij navigatie op je mobiel veel makkelijker de weg en ben je eenmaal op een interessante plek aanbeland, dan krijg je vanzelf een pushberichtje waarbij de relevante achtergrondinfo up-popt. Dat kan tekst zijn, maar ook audio, een historische foto van de bewuste locatie, een filmpje of een quizvraag. Met zo’n medium kan een educator natuurlijk alle kanten op.
Onze route vertelt het verhaal over de havenstad die langzaam maar zeker wereldstad werd en over havenactiviteiten die steeds meer richting zee verschoven. We schotelen filmpjes voor met Nederlandse emigranten die zich aan boord, tijdens hun enkele reis naar Australië, de Engelse taal machtig proberen te maken. We bieden een potige zangeres in een zeemanskroeg op Katendrecht. We laten de stadsbrand na het bombardement voelen… Noem maar op. En alles natuurlijk exact op de plek waar het ooit gebeurde.
Benieuwd?
De gratis MuseumApp is nu al te downloaden. En als ik een tip mag geven: ga – uiteraard bij mooi weer - naar de Willemskade, pak een lekker bankje, geniet van de passerende schepen en mocht het uitzicht anno 2012 tegenvallen, gebruik dan gewoon Maritiem Museum To Go om de bizarre drukte op de Maas anno 1932 te ervaren. Succes verzekerd.

Goeie educators, die Romeinen

Afgelopen maand hebben we gekampeerd in de Provence. Daar was het namelijk wel zomer. De invulling van zo’n vakantie valt echter niet mee, zeker niet als je twee pubers probeert te entertainen. Natuurlijk kunnen we capituleren en ons beperken tot camping en zwembad, maar het oog wil ook wat en dus pogen we onze kinderen te lijmen met een uitgebalanceerd dieet van relaxen, gelardeerd met brokjes cultuur.
In Orange werkte dat. Het Romeinse theater daar is sowieso imposant door zijn maatvoering, maar vooral de Nederlandstalige audiotour deed uitstekend werk. De teksten waren smeuïg en de geluidseffecten sfeervol. Daan (14) en Loes (12) hebben zich er ruim anderhalf uur vermaakt.
Enkele dagen later hoopten we de truc te herhalen in Avignon. Het kolossale pauselijk paleis biedt immers ook een audiotour: succes verzekerd.
Dachten we.
Over de pausen die in de 14de eeuw in Avignon zetelden, valt veel spannends te melden. Bijvoorbeeld dat Clemens V, de eerste paus, met geld van koning Filips IV werd aangesteld zodat de Franse monarch zich verzekerd wist van pauselijke steun toen hij de tempeliers van ketterij beschuldigde en al hun bezittingen in beslag liet nemen. Of het bizarre verhaal dat er lange tijd twee pausen waren: een in Avignon, gesteund door de Fransen, en een in Rome, gesteund door de Engelsen. Uiteraard waren beide pausen niet te beroerd om elkaar en hun volgelingen te excommuniceren. Of wat dacht je van de anekdote over een van de Franse pausen die aan de pest probeerde te ontkomen door weken lang in zijn paleis tussen twee vuren te bivakkeren.
Niets van dat alles.
“Deze gotische driebeukige zaal is een hoogtepunt in de liturgische architectuur”, orakelde een kille damesstem in gebrekkig Nederlands. Aan deze audiotour was duidelijk geen educator te pas gekomen. Alle geluidsfragmenten samen vormden een zouteloos kunsthistorisch referaat over het pauselijk paleis. Politiek en Katholiek correct, dat wel, maar na drie zinnen waren mijn pubers definitief voor het Roomsche geloof verloren. En wat het ergste was: vervolgens viel het niet mee om ze nog naar Arles of Nîmes te lokken.
Gelukkig werd hun zin in cultuur uiteindelijk toch weer hersteld.
Wederom door de Romeinen.
Het riviertje de Gard, dat nog steeds door hun beroemdste aquaduct wordt overbrugd, bleek namelijk een uitstekend zwemwatertje.
Pubers blij, ouders blij.
“Gaan we nog eens terug naar dat aquaduct?”, vroeg Loes zelfs.
Goeie educators, die Romeinen.