Corrupte bende

“Nou het was toen in China een corrupte bende hoor!”

Dat waren zo’n beetje de openingswoorden van Meneer Luxemburg. Eindelijk was het me gelukt deze keurige heer van 93 (!) in Rotterdam te ontmoeten.

“U kunt mij makkelijk herkennen: ik heb een snor en draag een kaki houtje-touwtje-jas.”

We troffen elkaar op het Centraal Station, perron 13.

Meneer Luxemburg is opgegroeid in de Chinees-Russische stad Charbin, in het noordoosten van China, waar hij in 1928 samen met zijn ouders belandde. Let wel: als enig kind, in een volstrekt onbekende wereld. Het was een roerige tijd. In China streden diverse krijgsheren om de macht en in de jaren dertig zou Japan China binnenvallen.
Toen ik – getipt door onze conservator - tijdens de telefonische kennismaking meneer Luxemburgs verhaal optekende, wist ik meteen dat we hem per se voor de camera wilden hebben. Hij past immers perfect in de serie van twaalf interviews met Chinezen en Hollanders, die we een plekje in onze China-tentoonstelling willen geven. De sneeuw van eind december gooide echter roet in het eten. Meneer Luxemburg durfde niet naar Rotterdam af te reizen en kon zich dus niet voegen in het strakke filmschema.
Toevallig gold dat ook – maar dan wegens een overvolle agenda – voor burgemeester Aboutaleb. Hem zouden we op 9 januari apart filmen, in zijn eigen habitat, het Gemeentehuis, kamer 105. Gelukkig mochten we deze locatie ook gebruiken voor het interview met meneer Luxemburg. Probleem opgelost.

Kamer 105. Ik verwachtte een kleine vergaderruimte met verlaagd plafond, maar het bleek de prachtige monumentale vergaderzaal van het Rotterdamse College te zijn. Mede daardoor werd het een geslaagd interview. De avonturen van meneer Luxemburg deden sterk denken aan tijdgenoot Kuifje in China. Hij vertelde over Chinese bedienden, een strenge Russische school, standrechtelijke executies, oorlogsgeweld, moeizame handel, binnenvallende Japanners… ga zo maar door. Een bijzondere man in een bijzondere zaal dus. De chique filmlocatie was meer dan verdiend.