Laatst kwam Frits – onze directeur – even binnenlopen. Zijn oog viel op het stembiljet dat ik heb laten drukken voor de les “Ranking History”.
“Goh, dat had tien jaar geleden echt niet gekund.”
Frits doelde op het heldhaftige portret van schout-bij-nacht Karel Doorman dat prominent op het stembiljet prijkt. Een stoere afbeelding die ik met zorg had uitgekozen, want (1) een zeeheld in uniform valt bij meiden in de smaak; (2) de marineschepen zullen jongens aanspreken; en (3) de nationalistische vormgeving past goed bij het tegenwoordig o zo modieuze canon-denken.
Frits had natuurlijk gelijk. Tien jaar geleden had dit portret van een heldhaftige oorlogsheld niet gekund. Het toedienen van een scheutje - al dan niet gepast - chauvinisme om de geschiedenis te kruiden, is pas sinds enkele jaren weer salonfähig.
Frits wees me op nog een ander voorbeeld van de schuivende tijdgeest.
“Wist je dat de kanons op de ‘Buffel’ pas sinds twee jaar zijn teruggeplaatst?”
Dat wist ik niet.
“Echt waar. Toen de Buffel in de jaren zeventig werd omgebouwd tot museumschip was het pacifisme op haar hoogtepunt", lichtte Frits toe: "Associaties met oorlogsvoering werden bij de renovatie zoveel mogelijk gemeden. Vandaar dat in die tijd de geschutskoepel werd weggetimmerd met schrootjes!”
Die schrootjes mochten dus dertig jaar lang een ongewenst verleden verbloemen. Zal mij benieuwen hoe lang het duurt voor Karel Doorman weer terug de kast in moet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten