Kijk maar eens goed naar bovenstaande foto. De dames die hier zo aandachtig naar een flip-over staan te staren zijn educators. Educators van Rotterdamse musea om precies te zijn. Toen ik vorig jaar de overstap maakte van de dierentuin- naar de museumwereld had ik er geen benul van, maar het educatieve vakgebied is in de afgelopen jaren volledig gefeminiseerd. Dat werd me voor het eerst duidelijk toen ik vorig jaar juni de “Dag van de Cultuureducatie” in Arnhem bezocht. Met enige schroom moet ik bekennen dat ik schrok toen 90 procent van de bezoekers vrouw bleek te zijn. Het leek verdorie wel een Libelle-dag, maar dan jong, hip en met inhoud (ai, glad ijs!).
Dat is in de dierentuinwereld anders. Daar zwaait nog een stel stoere biologen de scepter, hoewel ook hier de vlotte educatrice in opkomst is. Begrijp me goed: vrouwen zijn beslist goede educators - vaak beter dan hun mannelijke pendanten - maar van een evenwichtige man-vrouw-verhouding is natuurlijk geen sprake meer. En dat is jammer, want ik ben er van overtuigd dat mannen en vrouwen elkaar perfect aanvullen. Zeker in ons vakgebied waarin je je in je doelgroepen moet verplaatsen. Ik snap nu eenmaal meer van de rare kronkels van jongens en mannen dan mijn collega Hanneke. En zij behoedt mij voor al teveel oppervlakkigheid en lolbroekerij. Gelukkig is in ons Museum de man-vrouw-verhouding wel in orde.
Niettemin voelde ik me tijdens de afgelopen vergadering van Rotterdamse educatoren stiekem erg eenzaam. De enige twee andere mannelijke educatoren – werkzaam in het Wereldmuseum en de Kunsthal – schitterden door afwezigheid en dus was ik de exclusieve man in dit gezelschap.
Wel waren de dames lief en geduldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten