Graffiti

Graffiti...
Eigenlijk heb ik er een hekel aan. Het hormonaal afbakenen van je territorium vind ik eerder dierlijk dan esthetisch, maar soms, heel soms, weet een tag een snaar te raken. In die zeldzame gevallen neem ik de moeite om zo’n piece vast te leggen. De bovenste foto maakte ik bij station Vlaardingen Centrum en die eronder, een verbazingwekkend subtiele, komt uit Arnhem.
Van een heel andere orde is de graffiti op de onderste foto. Kennelijk had de kunstenaar behoefte om een boodschap achter te laten op de, toch zo verzorgd vormgegeven, schutting die de verbouwing van onze entree camoufleert. Bepaald geen mooi plaatje. Waarom vind ik deze tag dan toch de moeite waard?

Wel, ten eerste omdat het schuttingtaal is die geen schuttingtaal is. In tegendeel, het tekstje zet je juist aan het denken. Is de zender een allochtoon – daar lijkt het gebrekkige Nederlands op te wijzen – en zou hij werkelijk op achtjarige leeftijd ons museum hebben bezocht? Is het kortom een autobiografische tag? En zo ja, wie is de afzender?

Ten tweede vind ik het leuk dat het tekstje zo kernachtig ons museum typeert: achter de schutting gebeurt kennelijk iets met scheepsmodellen en je kunt er ook leuke dingen doen, modelscheepjes maken bijvoorbeeld.

En ten derde is het tekstjes natuurlijk gewoon grappig bedoeld. Een beetje flauw, maar goed genoeg voor een glimlach.

De bouwschutting wordt begin juli gesloopt.