En weer belandde ik afgelopen week op een congres over nieuwe media. Dit keer dat van Digitaal Erfgoed Nederland, lekker dichtbij, in De Doelen. Bij dit congres konden medewerkers van musea, archieven en bibliotheken zich laven aan allerlei goeroes op het gebied van nieuwe media.
Ondanks de overlap met MuseumConnect! - een seminar dat ik een maand eerder bezocht - vlogen de onbekende digitale krachttermen me ook nu weer om de oren. Misschien lag dat aan de meer educatieve insteek. Het thema was namelijk “Lang Leve Leren” en het ging er vooral om hoe je nieuwe media kunt inzetten om je publiek educatief te stichten. En zodoende hoorde ik voor het eerst van digital natives, co-creation, brain computing, gesture based computing en kudo’s. Ik zal u niet vermoeien met de uitleg van al dit moois, maar wil graag kwijt dat ik er echt wat van opgestoken heb.
Toch was de meest opvallend innovatie niet van digitale komaf. Nee, deze bevond zich meer op het niveau van het bekende beschuitje met inkeping. Zit u goed? Tijdens dit congres maakte ik voor het eerst kennis met… tataraaa!!!!... de…
dubbelzijdige naambadge!
Jawel. Eindelijk een congres waarbij je naam niet voortdurend op je buik gericht is, en waarbij je dus altijd weet wie je gesprekspartner is. Briljant. Wat mij betreft dé innovatie van 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten