Klinkt chique: het Sandberg Instituut bij de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Onlangs hadden we daar een afspraak.
In de komende China-tentoonstelling willen we namelijk een impressie geven van de dynamiek van de havensteden Rotterdam en Shanghai. Daarbij kan de eerste – we moeten eerlijk zijn – natuurlijk niet in de schaduw staan van de laatste - althans, wat economische groei en bevolkingsaanwas betreft – maar toch, die dynamiek willen we in de tentoonstelling vangen met filmbeelden uit beide mainports.
Battal durfde de uitdaging aan. Deze jonge filmmaker werkt voor ONEMINUTES, een club die filmers stimuleert om in een keurslijf van precies een minuut tot artistieke topprestaties te komen. Battal zou proberen, in zijn kenmerkende clip-achtige stijl, eigen beelden uit Shanghai te mixen met stockmateriaal uit Rotterdam. Dit alles uiteraard keurig opgeknipt in 60 seconden. Projectleidster Rinske en ik waren benieuwd naar zijn vorderingen en zochten hem op in het kantoor van ONEMINUTES, in het gebouw van het Sandberg Instituut.
Altijd leuk om achter de schermen te kijken bij zo’n hippe organisatie, want ondanks de professionele filmpjes en dito website gaan ook achter ONEMINUTES gewoon mensen van vlees en bloed schuil. De kennismaking met het Sandberg Instituut was de eerste verrassing. Dat bleek - alles behalve chique – gehuisvest in een ascetische betonnen doos met hippe glazen gevelbekleding. Nadat we enkele minuten tevergeefs hadden aangebeld, liet een aardige Marokkaanse schoonmaakster ons binnen.
“ONEMINUTES? Ken iek niet.”
“Sophie van de ONEMINUTES, kent u die misschien?”
“Ah Sophie, ies tweede verdieping.”
Een anonieme lift bracht ons naar de tweede verdieping, alwaar Sophie – leuke vrouw, hip gekleed - ons al stond op te wachten. Ze troonde ons naar een kale, schaars gemeubileerde zaal waar Battal zenuwachtig op ons zat te wachten. Ook in deze ruimte konden we ONEMINUTES – en het Sandberg Instituut – kwalijk van nodeloze overhead betichten: een fietstunnel is gezelliger. Met de komst van ONEMINUTES-adviseur Jos was het gezelschap compleet en kon de film beginnen. Terwijl Battal ons gespannen taxeerde, genoten wij van zijn beelden. Hoekerige shots van Shanghai en Rotterdam vlogen ons om de oren, en hoewel er nog het nodige aan geschaafd kon worden, waren we positief onder de indruk: mooie beelden, lekker veel dynamiek.
Een proefopstelling moet uitwijzen of al dit moois straks ook tot zijn recht komt in onze tentoonstelling, maar de soberheid van het Sandberg Instituut vormde in ieder geval de juiste, rauwe omlijsting van Battals hectische montage.
Niet chique, wel stimulerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten