maandag 7 november 2011

Suffe bootjes en ouwe mannen


“Ga jij bij dat bootjesmuseum werken?”, vroeg de pr-man van Blijdorp mij ooit toen ik over mijn nieuwe baan vertelde: “Wat moet jij daar nou? Dat is toch iets voor ouwe mannen.”
Ik bedankte hem hartelijk voor het verkapte compliment, maar besefte ook voor het eerst dat hele volksstammen ons museum associëren met gepensioneerde zeelui en stoffige scheepsmodellen. Nu kan ik niet ontkennen dat beide tot onze vaste entourage behoren, maar er is zoveel meer. Al bijna twintig jaar vermaakt Professor Plons onze jongste bezoekers en de Buffel is al dertig jaar een opwindende tijdmachine. Maar inderdaad, we hebben ook bootjes en gewezen zeelui.
Daar schamen we ons niet voor.
Voor ‘Recht zo die gaat!’, onze tentoonstelling over navigatie, hebben we echter alles uit de kast gehaald om dit bootjesimago te ondergraven. Voor de zoveelste keer trouwens. Oké, er staan vijf mooie scheepsmodellen in een enorme vitrine, en natuurlijk heb ik de eerste oud-zeevaarders al gesignaleerd die deze scheepjes amechtig stonden aan te staren, maar het hart van de tentoonstelling wordt gevormd door unieke objecten (de wereldkaart van Mercator uit 1569!), toegankelijke educatieve filmpjes (met Jack Wouterse) en heel veel interactieve onderdelen.
Een echte familievoorstelling dus.
Ons nieuwste wapen in de strijd tegen ons bootjes-imago is de Globetrotter Helpdesk. Een infokar over zeekaarten en navigeren. Judith en Floor, twee frisse blonde, maar zeker ook slimme, meiden van de PABO, bemannen de Helpdesk en winden ons publiek met jaloersmakend gemak om hun vingers. Uiteraard wel nadat we ze een stoomcursus navigatie hebben laten doorlopen.
Dus… wat nou ‘bootjesmuseum'!?
De jonge dames vallen uiteraard ook in de smaak bij oude mannen met een maritiem verleden. Sterker nog, met zichtbaar plezier verrijken deze heren Judith en Floor met allerlei extra weetjes. Het etaleren van kennis is immers een typische mannenkwaal.
“Meissie, met zo’n parallelliniaal kun je ook heel anders je koers aflezen hoor!”, wist een zeebonk al op de eerste dag dat de infokar door Judith werd bemand.
De ouwe rot en jonge studente stonden niet veel later zij aan zij de rest van het publiek voor te lichten. Daar zaten trouwens verdraaid veel dames en kinderen tussen. En ouwe mannen natuurlijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten