Na jaren ploeteren was ik zover: ik beheerste de Engelse taal. Althans, de zoölogische variant. Bij mijn vorige werkgever - Diergaarde Blijdorp - heb ik menigmaal the nose gestoten aan een onvertaalbare vakterm, maar aan het eind van mijn carrière had ik ze alle onder de knie. Zo noemen Engelsen een stokstaartje meerkat, niet te verwarren met onze eigen meerkat, de Afrikaanse apensoort die de Engelsen guenon plegen te noemen. Een dromedaris is gewoon een camel (two humped dat wel) en een verblijf een enclosure. Cage is trouwens net als kooi politiek incorrect.
Nu ik sinds de zomer voor het Maritiem Museum werk, kan ik weer from scratch beginnen. Dat bleek gisteren toen scholengemeenschap Wolfert van Borselen een nieuwjaarsbijeenkomst in ons museum organiseerde.
Aan mij de schone taak een presentatie te geven over Ranking History, het lesprogramma bij Geen Zee te Hoog. Voor de gelegenheid - het zijn immers potentiële klanten - had ik me uitgeleefd in een aansprekende quiz over de 20 belangrijkste maritieme onderwerpen uit de les.
Een half uur van te voren vereerde publiekscollega Peter mij onverwachts met een bezoek: "Eh, Robert, ze willen ook een praatje in het Engels. Wil jij dat doen?"
"Tuurlijk. Geen probleem.", blufte ik: "Ik vertaal wel een eind weg."
Nou dat viel vies tegen. OK, ik worstelde me er doorheen en deed mijn gestuntel af met een tongue in cheek grapje, maar wat is in vredesnaam 'diepgang' in het Engels? Of stoomvaart? Oostzee? Specerijen? Moedernegotie? Driehoekshandel? Scheepswerf?
Achteraf I have to admit I frequently stood with my mouth fool of teeth.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten